Polski Czerwony Krzyż

Czerwony Krzyż w Polsce powstał po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Powstał on z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski, które połączyło wszystkie istniejące w Polsce organizacje kierujące się ideałami Czerwonego Krzyża. Po zatwierdzeniu statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża jego pierwszym prezesem został Paweł Sapieha.

Do pierwszych zadań PCK należała pomoc rannym i chorym w czasie powstania wielkopolskiego oraz powstań ślakskich. Również w najbliższym czasie pomagali poszkodowanym w wyniku wojen, poszukiwali zaginionych, prowadzili zakłady lecznictwa, szkolili pielęgniarki i lekarzy.

W 1935 roku w ramach PCK w Łodzi powstaje Centralna Stacja Wypadkowa uszczelka do moskitiery z ośrodkiem przetaczania krwi, w kolejnym roku w Warszawie zostaje utworzony pierwszy Instytut Przetaczania i Konserwacji Krwi.

W czasie wojny Czerwony Krzyż nie tylko polski i nie tylko w Polsce pomagali poszkodowanym w wyniku działań wojennych.

Po II wojnie światowej ówczesne władze w Polsce pozbawiły PCK autonomii. Od tego momentu stowarzyszenie nie mogło prowadzić działalności z zakresie opiekuńczym i lekarskim. Państwo odebrało PCK majątek w postaci szpitali, prewentoriów, sanatoriów, izb zdrowia, przychodni lekarskich, przychodni dentystycznych, stacje pogotowia ratunkowego .

Wraz ze zmianą władzy oraz systemu w Polsce PCK przywrócono autonomię. Powstało wiele odłamów PCK:

Wpis zawdzięczamy